"Simona!!!" IV

Rozdział IV

*Meer*

- Już ci lepiej? 

- Nie mogę się pogodzić z myślą, że to...

- Nie twoja wina! - Daniel chyba ma dosyć tej historii, ale przecież to list mojej kochanej prababci! - Na poprawę humoru, może spotkasz się z dziewczynami? - w sumie to dawno się nie widziałyśmy. Dobry pomysł! Sięgnęłam po komórkę i wysłałam im wiadomość żebyśmy wszystkie przyszły do parku.

- Dzięki! - cmoknęłam go w policzek i pobiegłam w umówione miejsce. Za piętnaście minut powinny być wszystkie!

- Demon zostaw! - odwróciłam się w stronę głosu i ujrzałam... Właściwie to nic bo wielkie psisko na mnie skoczyło i zaczęło lizać po twarzy!

- Rozumiem twoją miłość... Ale zejdź ze mnie... 

- Heh! Demon... - Kastiel podszedł do nas i uważnie się przyglądał. Śmiałam się z reakcji psa, ale jednocześnie miałam ochotę podnieść się z ziemi!

- Pomógłbyś chociaż!

- Przecież tak ładnie się bawicie... - próbowałam wstać, ale jestem za słaba... - Demon, stop. - zszedł ze mnie jak zaczarowany i usiadł obok chłopaka, który nachylał się nade mną. - Będziesz tak siedzieć czy skorzystasz z mojej pomocy? - dopiero teraz zauważyłam, że wyciąga do mnie rękę. Chwyciłam ją i już stałam na prostych nogach. Co on taki uczynny się zrobił?

- Dzięki. - uśmiechnęłam się w stronę Kastiela, a następnie pogłaskałam jego psa, który od dłuższego czasu gapił się na mnie i merdał ogonem na tyle mocno, że mógłby odlecieć!

- Na kogoś czekasz? Czy może się zgubiłaś? - pfff... Uśmiechnął się łobuzersko.

- Czekam na dziewczyny. - usłyszawszy tą informację usiadł na ławce obok nas i oparł się wygodnie. - A ty? Co robisz?

- Siedzę i się relaksuję. - ok... Nie będę mu przeszkadzała... Pójdę... hmm.. Tam! Usiądę na fontannie i zobaczę jak dziewczyny wejdą do parku! Wspięłam się na...

- Głąbie!!! - no nie wierzę!!! - Grrr...!

- No co? Wyglądałaś na znudzoną. - cała mokra, wyszłam z fontanny, ochlapując przy tym Kastiela, a potem Demon poszedł w moje ślady i tak oto czerwonowłosy również był mokry!

- Czemu nic nie mówisz? - uśmiechnęłam się chytro, a on stanął koło mnie i szturchnął ramieniem. Spędziliśmy razem całe popołudnie... Ciekawe gdzie się podziały dziewczyny?

***

Następnego dnia w końcu poszłam do szkoły! Oczywiście muszę nadrobić kilka sprawdzianów... Szwendałam się po szkole i nie wiedziałam co ze sobą zrobić, dopóki nie zobaczyłam Suru i Lysandra. - Może spróbuję ich jakoś zeswatać?

- Cześć Lys!

- Witaj Meer. Długo cię nie było. Wszystko w porządku?

- Tak, tak! Masz chwilę?

- Oczywiście, ale muszę... - chwyciłam go za ramię i pociągnęłam w stronę Su

- Hej Suru! - dziewczyna odpowiedziała, ale jak tylko się odwróciła, to nie mogła wydusić ani słowa!

- T-to ja już pójdę... - Lys trochę się zmieszał i odszedł... Jak mam ich związać skoro tak od siebie uciekają?

- Co to miało być!?

- Nie co, tylko kto... Przecież Lysander. - zrobiła facepalm i jak na zawołanie pojawił się Nataniel... Jaki dziwny zbieg okoliczności!

- Hej Meer, Su. - przywitałyśmy się z blondynem - Widziałyście może Kastiela? - ...

- Dobrze się czujesz? - przyłożyłam dłoń do jego czoła.

- Tak. Muszę z nim pogadać. - ?

- Na pewno nie masz gorączki?

- Nie. Widziałyście go? - cały czas mówił z powagą... Muszę zobaczyć o co chodzi!

- Szedł w stronę klatki schodowej, jeszcze pięć minut temu.

- Dzięki Suru. - poszłam razem z białowłosą za chłopakiem i to co ujrzałam... Nie mają co robić?

- Odwal się ode mnie!

- Ja tylko mówię, że możesz wylecieć ze szkoły. - jakoś ten fakt go nie smucił...

- Ekstra! Spadaj! - Kastiel walnął go w szczękę. Szybko podbiegłam i weszłam między nich.

- Naprawdę się nudzicie!?

***

Chwila... Gdzie ja jestem? Podniosłam się z niewygodnego łóżka i podeszłam do okna. Widać stąd liceum.

- Księżniczka już wstała... - wystraszona odwróciłam się.

- K-Kastiel?

- Nie, Święty Mikołaj. - przewróciłam oczami - Wiesz, całkiem nieźle ci w tej kiecce.

- Dzięki, ale przecież... - jakiej kiecce? Przecież nie ubierałam żadnej sukienki! Spojrzałam w dół - AAA! - k-ktoś mnie przebrał?

- Witaj kochaniutka! Nareszcie się obudziłaś! - Simona wbiegła do pokoju.

- Emm... - no mam nadzieję, że to ona zmieniła mi ubranie... - A co ja tu robię?

- No, pamiętasz jak razem z Su poszłyście za Natanielem? - kiwnęłam głową - No to KTOŚ - ukradkiem spojrzała na Kastiela - cię uderzył.

- Tragedia... Przecież oprócz tej śliwy to nic jej się nie stało.

- Co!? Mam limo!?

- No tak. Tu. - bez cienia delikatności, dotknął mojego oka.

- Auć? - idiota... - I jeszcze jedno pytanie. Gdzie jesteśmy?

- W domu Suru. - wyszłam z pokoju w poszukiwaniu białowłosej.

- Su!? Gdzie jesteś!?

- Meer, żyjesz! - dziewczyna rzuciła mi się na szyję. - To wyglądało tak strasznie! Nataniel nie mógł się ruszyć. Jakby był sparaliżowany, a Kastiel zaczął na niego krzyczeć... Nie wiedzia...- wcięłam jej się w zdanie

- Skoro Kastiel mnie uderzył, to czemu krzyczał na Nata?

- Co? Źle zrozumiałaś! To Nataniel załatwił ci te limo. - przecież...

- Pff... Wyglądam, jak wyglądam, ale nie biję lasek... 

- To czemu Simona mówiła...

- N-No bo miałaś tak myśleć.

- A mogę wiedzieć czemu?

~*~

Siemanko :D Z moimi ocenami wszystko załatwione, więc pisanie  czas zacząć. Od dzisiaj, rozdziały tak jak wcześniej - w piątki o tej samej godzinie [już nie pamiętam, więc specjalnie napisałam "o tej samej godzinie" ;) ].

Weeeer :3